De beelden van René Beaumont (1959, autodidact) zijn in tal van opzichten uniek en indrukwekkend.
Uit steen gehakt of in brons gegoten, vrijwel altijd staat de mens centraal, en dan met name zijn eigenheden. Zelden wordt een lichaam of portret als geheel weergegeven. Bij voorkeur worden alleen die elementen in een sculptuur verwerkt die het meest relevant zijn voor wat het idee of de gedachte erachter wil verbeelden. Door specifieke karakteristieken uit te lichten en die in een afwijkende, versterkende context te plaatsten, worden essenties gevangen, en ontstaan -actief- nieuwe, verrassende ruimtelijkheden.
En dan: de manier waarop het conceptuele wordt vervat in materie spreekt tot de verbeelding, en weet de zinnen te prikkelen; blijvend.
Vrij werk, opdrachten (binnen en buiten), portretten – in steen en brons.
